Onlangs heeft het CPB een rapport gepubliceerd over de toenemende kosten van de zorg en de solidariteit de bij de zorguitgaven steeds weer wordt gevraagd (Solidariteit in de zorg onder druk). Uit dit rapport moet worden afgeleid dat in toenemende mate de solidariteit bij ons zorgsysteem onder druk komt te staan. Hogere inkomens betalen niet alleen veel meer voor dezelfde zorg maar ook lagere inkomens maken veel meer gebruik van die gelijke zorg.
Deze tendens geldt niet allen ons zorgsysteem maar geldt in feite in toenemende mate voor ons gehele systeem van sociale zekerheid.
De uitvoering van deze zekerheid komt ook steeds meer bij de gemeenten te liggen.
Bij veel partijen valt een steeds weerkerend sentiment te bespeuren dat deze uitgaven, hoewel die jaarlijks fors stijgen op geen enkele wijze ter discussie mogen worden gesteld,
Ook hier geld dat de grenzen van de solidariteit wel eens kunnen zijn bereikt. Dit geldt zeker indien niet naar een strakke beheersing van de uitgaven op dit gebied wordt gestreefd.
Een dergelijke financiële benadering lijkt zonder gevoel, maar is wel noodzakelijk om ons sociaal systeem duurzaam te houden. Een planmatige beheersing is nodig met een duidelijke visie op een uitgavenplafond. Een ongebreideld laten stijgen van deze uitgaven kan wel erg onsociale gevolgen hebben: het ineenstorten van het gehele systeem omdat de solidariteit is verdwenen.
